Hardlopen, schilderen, mijn gezin, er even tussen uit en gewoon de alledaagse dingen… Allemaal onderwerpen waarover ik graag schrijf. Maar onderwerpen die er allemaal niet meer toe te lijken doen met de recente gebeurtenissen in Parijs.
In oktober zijn we als gezin een klein weekje op vakantie geweest naar Marrakesh. In de weken voorafgaand had zoonlief geregeld tranen. “Mama, is het wel veilig om naar Marrakesh te vliegen? Want de MH17 werd ook zomaar naar beneden gehaald!” “En ebola, dat is toch niet in Marokko hè mama?” “En mama, de IS… die zijn toch niet in de buurt van Marokko hè? Want anders ga ik eigenlijk liever niet meer op vakantie!” Zo goed als mogelijk probeerde ik hem gerust te stellen en vertelde ik hem dat onze reis naar Marrakesh echt wel veilig was. Mezelf probeerde ik tegelijkertijd ook gerust te stellen, want eigenlijk sprak hij uit wat ook geregeld door mijn hoofd ging.
Ondertussen zijn we een paar maanden verder. Mensen worden vermoord vanwege cartoons. Gijzelingen in een drukkerij en supermarkt volgen en ook daarbij vallen doden. Allemaal slechts een paar honderd kilometer bij ons vandaag. Akelig dichtbij dus!
Welke antwoorden geef je aan je kind van elf jaar, wanneer hij hierover vragen stelt? Wanneer hij vraagt naar wat vrijheid nu eigenlijk is? En hoe veilig het in Nederland is? Want ja, het gebeurt allemaal heel dichtbij! En ja, het is verdomd eng!
12 januari 2015 bij 05:55
Mijn zoon is zeventien, dus dat is al een tijdje geleden voor me. Moeilijk hè? Ik weet eigenlijk ook niet zo goed wat wijsheid is. Je weet zelf het beste welke antwoorden het meest geschikt zijn voor je eigen kind. Niet dat je iets moet verzinnen. Nou, je snapt wel wat ik bedoel toch?
LikeLiked by 1 persoon
13 januari 2015 bij 06:37
Ik begrijp zeker wat je bedoeld!
LikeLike
12 januari 2015 bij 07:38
Je verwoordt wat we allemaal voelen en denken…als volwassenen kun je misschien beter met de onrust omgaan dan dat een kind van 11 dat kan. Veel wijsheid toegewenst in het begeleiden van hem op dit punt.
LikeLiked by 1 persoon
13 januari 2015 bij 06:37
Dank je wel!
LikeLike
12 januari 2015 bij 08:14
Mooi gezegd.
LikeLiked by 1 persoon
13 januari 2015 bij 06:38
Merci!
LikeLiked by 1 persoon
12 januari 2015 bij 08:52
Het is eng. En het is bijna onmogelijk om een kind hier een troostend antwoord op te geven. Maar het is niet onmogelijk om als ouder, vader, moeder, vriend, vriendin, een gevoel van liefde, geluk en vrijheid te geven. Zolang de mensen er zijn die hier voor staan, zolang kunnen wij onze kinderen een goed gevoel geven. Hoe erg het om ons heen soms ook is.
LikeLiked by 1 persoon
13 januari 2015 bij 06:38
Klopt, maar heftig is het wel!
LikeLiked by 1 persoon
12 januari 2015 bij 12:30
Mijn zoon is er 25, en ook bij hem voel ik dat hij erg met deze zaken meeleeft…ik daarentegen heb dan weer de leeftijd bereikt om alles een beetje te relativeren en nuchter te berekenen dat de kans dat er hier bij ons op het platteland en ik mijn onmiddellijke omgeving weinig te vrezen valt…. Wat een wereld, dat onze kinderen niet meer met een gerust gemoed kunnen oud worden…
LikeLiked by 1 persoon
13 januari 2015 bij 06:39
Ja, wat een wereld… Relativeren op je elfde is nog ingewikkeld! Dank voor je reactie.
LikeLiked by 1 persoon
12 januari 2015 bij 21:18
Hele goede vraag want als wij volwassenen het al amper kunnen bevatten leg het dan maar eens uit aan een kind…… mooi geschreven!
LikeLiked by 1 persoon
13 januari 2015 bij 06:40
Klopt! En dank je wel.
LikeLike
14 januari 2015 bij 13:13
……poe, stilte in me……goed verwoord lieve schat X
LikeLiked by 1 persoon
15 januari 2015 bij 19:20
Inderdaad, heel eng. Ik probeer er niet al te veel bij stil te staan. Doe ik dat wel dan lijkt alles zinloos wat ik graag doe: pianospelen, tekenen en studeren om mijn eigen praktijk (gewichtsconsulent) te volgen. Vooral bij dat laatste denk ik soms: Straks zitten we midden in een oorlog en wordt iedereen vanzelf broodmager.
Hoe je deze ellende aan kinderen moet uitleggen weet ik ook niet. Het is net zoiets als uitleggen dat God liefde is en tegelijkertijd uit de kinderbijbel het verhaal voorlezen dat Abraham zijn zoon moet offeren. Dat is ook niet te rijmen met elkaar.
LikeLiked by 1 persoon
16 januari 2015 bij 16:26
Tja, moeilijk is dat hè? Uitleggen aan kinderen en ondertussen vertrouwen blijven houden in de wereld. Pffttt
LikeLiked by 1 persoon