Nog één keertje: Alaaf!

Zon wederom aan de hemel. Geen ‘zomercarnaval’ zoals het vorig jaar wel leek in Ossenisse, maar toch best weer voor februari. Vlaggetjes wapperen tussen de lantarenpalen. Tal van verklede carnavalsliefhebbers lopen richting de Westerschelde. Daar is de start van de optocht. En ik? Ik hou me gedeisd…

Was ik woensdag er nog van overtuigd dat – tijdens het hardlopen – mijn knieën en bovenbenen stijf waren van het hossen op maandagavond tijdens Bal Masque. Nu weet ik inmiddels dat het een aankomende kou was. Vanaf donderdag loop ik te snotteren, niezen en hoesten en wil ik vooral slapen. Mijn spieren doen pijn. Zowel de spieren van mijn rug, mijn borstkast als mijn bovenbenen. Aspirines zijn mijn grote vriend en zonder hoestdrank kan ik ook al niet.

En nu is het carnaval. Nog één keertje. In Ossenisse altijd zondags nadien. Ik weet dat het wijs is om me gedeisd te houden. Dus geen neppiercing door mijn neus; niet zo een goeie combinatie met snottebellen. Ook geen zwarte lippenstift op mijn lippen. Als ik tig keer mijn neus moet afpoetsen, zit dat spul ook niet meer waar het hoort. Laat ik dan ook de nepwimpers en mijn regenboogpruik maar achterwege vandaag.

Pas wanneer het begin van de stoet passeert ga ik naar buiten om te kijken. Enkele loopgroepen en dertien grote mooie wagens passeren. Ik wiebel een beetje heen en weer op de muziek. Zo probeer ik niet al te koud te worden. Na de laatste wagen ga ik snel weer naar binnen. Rustig een paar kopjes thee drinken en weer warm worden! Straks moet ik namelijk acte de présence geven.

Om half zeven ben ik aan de beurt om samen met een dorpsgenoot consumptiebonnen te verkopen. Voor die tijd lukt het mij vast wel om nog even een dutje te doen. En voordat ik ga neem ik weer een paar aspirines, een slok hoestdrank en kan ik er gewoon weer een paar uur tegenaan.

Alaaf!

Carnavalsoptocht in Ossenisse

Foto’s in eigen beheer.

© Margo Hermans, februari 2015