Deed mijn moederhart een aantal weken geleden al pijn bij het afscheid nemen van het oude vertrouwde (laatste keren); doet mijn hart – of vooral mijn buik – nu pijn bij deze eerste keer!
Het einde van de schoolvakantie naderde. Al een aantal dagen had ik zo’n weeïg gevoel. Elke keer, wanneer ik naar hem keek, zag ik het weer… Niet meer, in de verste verte niet meer, die kleine jongen met de blonde krullen; een echte grote tiener is wat ik zie! Een lang lijf, lange ledematen en een nieuwsgierige en open blik. Klaar voor het echte werk: het middelbaar!
Dinsdagochtend 1 september was het dan zover: zomervakantie echt voorbij en zoonlief klaar voor de volgende fase in zijn leven. Vrolijk werd hij wakker en in een rap tempo deed hij zijn ochtendritueel. Hij stapte op de fiets, zwaaide even en weg was hij. Op naar de middelbare school. Best een slikmomentje…
De dag duurde maar lang vond ik. En natuurlijk kreeg ik geen berichtje. Ook niet nadat ik voor de twintigste keer op mijn smartphone had gekeken. Maar gelukkig vertelde hij mij, toen ik hem zag, ook deze keer weer over zijn dag. Enthousiast was hij over z’n klas, de jongens, het kluisje en de pauze. En het verre fietsen? Tja, daar was hij iets minder enthousiast over…
2 september 2015 bij 07:31
Ik heb geen kinderen, maar kan me goed voorstellen dát het zo voelt bij jou als moeder….steeds meer loslaten en eigen weg laten gaan, spannend voor je zoon en voor jou…
LikeGeliked door 1 persoon
2 september 2015 bij 08:47
Wat worden ze dan snel groot he?
LikeGeliked door 1 persoon
2 september 2015 bij 09:52
Ahhh, dit moment had ik vorig jaar. Daar ging ze dan, achteroverhellend van de loodzware rugtas. Zelden heb ik zulke glinsterende ogen gezien als van haar, op weg naar haar leven. Geweldig.
x
LikeGeliked door 1 persoon
2 september 2015 bij 09:53
mooi en herkenbaar verwoord jouw gevoel 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
2 september 2015 bij 10:21
Ze worden zo snel groot hé
LikeGeliked door 1 persoon
2 september 2015 bij 11:54
Pffff…. gelukkig ligt dit moment in de hele verre toekomst voor mij!
LikeGeliked door 1 persoon
2 september 2015 bij 12:12
Volgend jaar is het hier zover…. Nog maar even genieten van het laatste basisschooljaar 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
2 september 2015 bij 19:13
Komt me bekend voor dat gevoel… 🙂
Maar gelukkig went het snel hoor!
LikeGeliked door 1 persoon
2 september 2015 bij 21:56
Moeilijk he, loslaten, haha
Ik had daar niet zo’n moeite mee eerlijk gezegd, wetende wat voor een fijne tijd ik heb gehad juist in die periode van mijn leven ook, wenste en hoopte ik slechts dat mijn dochter ook dat mee mocht maken, ja en nee, totaal anders, en toch… weer een stukje meer volwassen ook 😀
X
LikeGeliked door 1 persoon
2 september 2015 bij 22:59
Hoe oud ben je nu ook alweer als je naar het middelbaar gaat? Of in dit geval fietst? Twaalf?
LikeGeliked door 1 persoon
3 september 2015 bij 09:05
En weet je wat helemaal raar is?
Als jij naar je werk moet, maar je zoon nog thuis blijft, omdat hij het eerste uur vrij heeft…
Of dat hij straks met de klas naar het buitenland gaat. Zonder jou…
Loslaten is iets raars. Het is moeilijk, je wilt het eigenlijk niet, maar het vervult je ook weer met trots. Wat wordt mijn kind groot, zelfstandig, volwassen…
LikeGeliked door 1 persoon
3 september 2015 bij 19:31
Wat gaat het snel met kinderen. 🙂 Je zult wel super trots op hem zijn. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
6 september 2015 bij 08:37
Zo herkenbaar…
En straks: hebben ze hun licht wel aan, reflectiejasje…
En de lessons learned van “niet met meer dan twee naast elkaar, he!!” tot “bandenplakken voor beginners” ……
Weetje, Margo…. Ik zou het zo over doen !!
LikeGeliked door 1 persoon