Als klein meisje ging ik soms mee, wanneer mijn pa bloed ging geven bij de bloedbank. In een grote ruimte van het Wit Gele Kruis gebouw, met veel stoelen en allemaal volwassen mensen, keek ik toe hoe een naald in de arm van mijn pa geprikt werd. Het bloed zag ik door een ‘slangetje’ stromen van zijn arm in een zakje. Stoer vond ik dat van mijn pa.
Jaren later, ik was ergens in de twintig, ging ik weer een keertje mee met mijn pa. Hij stelde voor dat ik ook bloeddonor zou kunnen worden. Ik ging mee om te zien of ik het ook zou kunnen. Of ik ook zo ‘stoer’ kon zijn. Ik keek toe hoe de naald verdween in de arm van mijn pa en hoe het bloed stroomde; ik werd niet onpasselijk en besloot direct mijn Hb-gehalte (ijzergehalte) te laten testen. De waarde was voldoende en ik meldde me aan bij Sanquin.
Iets doen voor medemensen, voor de maatschappij, dat sprak me aan. Bloed doneren is vrij eenvoudig: kost weinig tijd, maar je biedt wel hulp. Die hulp in relatie tot bloed geven werd voor mij, toen ik nog een klein meisje was, heel concreet. Iemand uit het dorp verderop had een ernstig ongeval gehad en er was dringend behoefte aan bloed. Mijn pa had dezelfde bloedgroep; hij werd gebeld en hij doneerde zijn bloed aan haar. Later bedankte ze mijn pa. Mede dankzij hem was zij er nog.
Als vrouw mag je twee à drie keer per jaar bloed geven; als man vier à vijf keer. Zo pas heb ik voor de zestiende keer bloed gegeven. Heel vaak is dat nog niet. Door een zwangerschap, een tatoeage en buitenlandse reizen mocht ik geregeld periodes geen bloed doneren. Maar dat ik toch al zestien keer bloed gedoneerd heb, daar ben ik best een beetje trots op.
24 augustus 2016 bij 07:46
Ik heb er veel respect voor. Alleen het lezen en kijken ernaar is voor mij een opgave. En de keren dat ik gewoon bloed moet laten prikken – huppekee, onderuit. Baal er enorm van, maar het is nooit anders geweest. Als relatieve control freak iets wat ik niet kan uitstaan. Ook mezelf eraan overgeven heeft geen effect. Nah, het is niet anders. Ik ben niet stoer. Gelukkig heel veel anderen wel. Het gaat om balans in het leven 😉
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:17
Balans is het meest belangrijke!
LikeLiked by 1 persoon
24 augustus 2016 bij 07:48
Ik wil het ook heel graag en rende zo naar de bloedbank als ik kon, maar bloed prikken is een nachtmerrie bij mij en lukt alleen met een piepklein naaldje in mijn hand waardoor er slechts een dun straaltje volgt… 😦
Anders? Direct!
Respect hoor 🙂
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:18
Dank je wel! Jij zult vast wel iets anders goed doen 🙂
LikeLiked by 1 persoon
24 augustus 2016 bij 09:22
Dank Margo! Vooral namens mijn zus, die liters bloed nodig had tijdens haar gevecht tegen leukemie. Dan pas ziet een mens het belang van bloed geven…
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:18
… inderdaad daarom!
LikeLiked by 1 persoon
24 augustus 2016 bij 10:30
Ook ik geef met heel veel plezier.
Vriendelijke groet,
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:19
Ook goed van jou!
LikeLike
24 augustus 2016 bij 10:51
jaren heb ik bloed gegeven.
zowel in Hulst als hier in Vianen. Net zoals je vader heb ik het leven “gered” van een kraamvrouw in Hulst. ’s Nachts om drie uur naar het ziekenhuis. bloedgroep A negatief.
vanwege mijn medicijnen willen ze mijn bloed niet meer. Jammer. Maar toch zeker 40 jaar gegeven. Onze jongste dochter zet de traditie voort.
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:20
Veertig jaar gegeven! Dat is heel lang en heel vaak!
Maryse ook?! Dat wist ik niet; ook goed van haar 🙂
LikeLike
24 augustus 2016 bij 11:16
Daar mag je zeker trots op zijn hoor! Ik had me ook aangemeld, maar na het hele aanmeldingstraject wisten mijn ouders mij te vertellen dat ik zelf als baby een transfusie heb gehad (hoorde ik gelukkig wel voor de eerste oproep)… Dus ik mag niet. Helaas, want ze waren erg blij met mijn bloedgroep. Toen overwogen om stamceldonor te worden, maar dat mag ook niet als je overgewicht hebt. Dat wordt een van de eerste dingen die ik ga doen als ik op een gezond gewicht zit.
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:22
Jammer dat je geen bloed mag geven! Goed om eerst aan jezelf te werken. Stamceldonor worden is daarbij een heel mooi doel!
LikeLike
24 augustus 2016 bij 11:35
Mijn ijzergehalte is altijd hoog, net onder het hoogste punt en mij is geadviseerd om bloed te doneren ook, dat schijnt te helpen om je ijzer te laten dalen, en ja ik heb meerdere malen de folder van Sanquin opgehaald, gebeld, adres gezocht om langs te gaan, maar elke keer waren ze of langere tijd dicht ivm vakantie? Om dan te merken dat ze verhuisd waren maar het adres stond niet goed, en nu… is het in de vergetelhoek geraakt, wie weet tijd om weer eens even te zien of ik ze kan vinden hier in de stad…
X
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:22
En… heb je Sanquin al kunnen vinden? 😀
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:25
Nee nog niet naar gekeken er is iets veranderd 😉 Ik ben net gestart met B12 injecties en vitamine D via de huisarts, dus uhm… 😉
LikeLiked by 1 persoon
24 augustus 2016 bij 19:45
Er mooi en stoer dat je bloed geeft. Mijn man geeft plasma en gaat 1x in de maand, afgelopen keer was het nummer 136. Zo dapper en knap van jullie.
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:24
Iedereen doet wel ‘iets’ wat goed is, toch?! Voor mij is het dit bloed geven.
Dank je wel, Marinka!
LikeLike
24 augustus 2016 bij 20:04
ik ben ook bloeddonor, maar de laatste maanden ga ik naar het donorcentrum waar ik plasma doneer. Is evenzeer nodig, en mag je om de 2 weken geven. En het voordeel daarvan is dat het beter past in mijn tijdschema…
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:26
Doneren is doneren!
LikeLike
28 augustus 2016 bij 09:57
Wat goed!!
Ik mag nu ivm chemo’s bestralingen en alle andere medicatie nu niet doneren. Maar wie weet… In de toekomst
LikeLiked by 1 persoon
17 september 2016 bij 10:26
Dat zou heel mooi zijn, als dat kan en mag!!
LikeLike
5 oktober 2016 bij 20:55
Mijn vader heeft zo lang hij mocht, dat is hier in België tot zijn 65ste, bloed en plasma gegeven. Heb zijn voorbeeld gevolgd tot ik om medische redenen ermee moest stoppen. Hetgeen ik nu vreselijk vind is dat mijn vader sinds het begin van dit jaar leukemiepatiënt is en zelf op onregelmatige tijdstippen bloedmoet bijkrijgen. Ik ben alle bloedgevers héél dankbaar want mede door deze mensen kan het leven van mijn vader worden verlengd.
LikeLiked by 1 persoon