Terugkijkend naar het archief op mijn blog, zie ik dat ik vanaf maart 2014 met grote regelmaat schrijf. Sowieso schrijf ik wekelijks een column. En soms ook een extra artikel. Bij het starten van mijn blog, stelde ik mezelf de vraag of ik met regelmaat zou kunnen schrijven:
Een goed lopend verhaal, daar ligt mijn uitdaging voor dit blog. Kan ik een goed lopend verhaal schrijven, zonder dat het werkgerelateerd is? Lukt het me om met regelmaat te schrijven? En heb ik voldoende inspiratie? De enige manier om daar achter te komen is door te doen!
Ondertussen kan ik volmondig ‘ja’ zeggen op de vraag of ik voldoende inspiratie heb… Behalve nu. Wat links en rechts kijken op internet, op Facebook en bij blogs van anderen, zorgt er niet voor dat ik een onderwerp kan bedenken, waarover ik vandaag zo’n 300 woorden kan schrijven…
Want over mijn weekend wil ik niet schrijven. Ja, het was leuk! Zeker het feestje van zaterdagavond waar The Bright optrad. En natuurlijk vind ik het geweldig dat ik tijdens dit feestje gedanst heb met mijn papa. Echt een koestermomentje! Maar om nu over dit feestje nog meer te schrijven? Nee, dat vind ik niet gepast.
En over mijn mama wil ik op dit moment ook niet in detail treden. Het is allemaal al lastig genoeg, de periode waar zij nu doorheen gaat.
Natuurlijk deel ik ook niet het recept van de drie appeltaarten die ik zaterdag gebakken heb. Het is een familierecept van Oma Annie. Haar recept geef ik niet prijs op het wereldwijde web. Trouwens dit is geen kookblog!
Mijn hoofd is gewoon moe van het volle, gezellige, maar drukke weekend. En ook van alle zorgen in de weken ervoor. Ik denk dat ik daarom niets kan schrijven. Me niet kan concentreren. Ik moet slapen, niet schrijven…
26 oktober 2016 bij 07:11
Even een stukje hardlopen langs de Westerschelde of door het Bos 😀
Zo heerlijk ff alleen met de natuur.
LikeLiked by 2 people
26 oktober 2016 bij 13:42
Een ochtendrondje polder deed me goed, Johnny!
LikeLike
26 oktober 2016 bij 08:34
Zoals johnny het al schreef maak je hoofd leeg met een toertje hardlopen. En ga dan nadien de rust in het bos opzoeken.
Aum Shanthi
LikeLiked by 1 persoon
9 november 2016 bij 19:59
Ondertussen ben ik een grotendeels over mijn moeheid heen 🙂
LikeLiked by 1 persoon
26 oktober 2016 bij 08:40
Jezelf al de rust geven die je nodig hebt!
LikeLiked by 2 people
9 november 2016 bij 20:00
Dat weet ik, maar ja hoe is soms de vraag…
LikeLike
26 oktober 2016 bij 10:55
Naar je lichaam luisteren, Margo! Rust uit! Je fans blijven wel om te lezen en je hebt al bewezen dat je de blog in stand kunt houden.
LikeLiked by 1 persoon
9 november 2016 bij 20:00
Dank je wel voor je compliment, Ellie!
LikeLike
26 oktober 2016 bij 16:23
Margo, al zit je hoofd vol, je hebt toch weer mooie dingen geschreven. En koester zeker het moment dat je met je papa hebt gedanst. Hij heeft altijd graag gedanst.
En sterkte met je mama.
LikeLiked by 1 persoon
9 november 2016 bij 20:01
Het was vroeger al, en nu nog steeds, zo leuk om met pa te dansen. Ook met ma trouwens!
LikeLike
26 oktober 2016 bij 17:59
Neen, het lukt niet altijd. En dat hoeft ook niet. Geef er maar aan toe. Ik wens het beste voor je mama.
LikeLiked by 1 persoon
9 november 2016 bij 20:01
Dank je wel!
LikeLiked by 1 persoon
27 oktober 2016 bij 09:40
Ja verdorie! Kom ik ‘langs’ en geen super verhaal over weer een fantastisch doel behaald, maar moet ik lezen dat je ook menselijk bent. Hoe gemeen!
hihi…Rust lekker uit lief mens!
XxX
LikeLiked by 1 persoon
9 november 2016 bij 20:02
Wat lief van je!
LikeLiked by 1 persoon
5 november 2016 bij 13:45
En zo heb je toch weer een blog vol geschreven! 🙂 Ben je inmiddels weer een beetje bijgekomen?
LikeLiked by 1 persoon
5 november 2016 bij 13:56
Ja merci, ben weer een beetje ‘boven water’.
LikeLike