Mijn mama is nu ruim een jaar ziek. Die ziekte zorgt geregeld voor veel emoties, angsten en het gevoel van in een achtbaan te zitten. Als er dan even rust is, ben ik soms bang om achterover te leunen en ontspannen adem te halen.
Ik was 28 toen mijn mama voor het eerste met kanker te maken kreeg. Borstkanker om precies te zijn. Via een borstbesparende operatie werd het knobbeltje verwijderd. Lymfeklieren in de oksel werden weggehaald. Bestralingen en een chemokuur volgden. In die tijd werd ik ’s nachts soms angstig wakker. Bang omdat ik in mijn droom mijn mama niet kon vinden. Haar werkschoenen stonden wel bij de achterdeur. Maar waar was mijn ma?
Zo’n 16 jaar later – in 2015 – kwam daar kanker aan de lever en dikke darm om de hoek kijken. De angst om mijn mama te verliezen was en is groot. Maar in het universitair ziekenhuis in Gent is ze in goede handen. De chemo werd tijdens de zomer even stop gezet en de verlenging van de chemopauze gaf ons in de zomermaanden rust. In oktober, tijdens een geplande controleafspraak, bleek dat de tumorwaarde in haar bloed weer veel te hoog was. Nu de pauze voorbij is en mama weer chemobehandelingen ondergaat, gaat dat wederom gepaard met angst. Verliezen wat dierbaar is, daar komt de angst vandaan.
Jarenlang volgde ik schilderles. Enkele jaren geleden was de opdracht ‘schilder schaduw’. Medecursisten schilderden vooral schaduw ontstaan door zonneschijn. Ik heb toen lang nagedacht over het woord schaduw. Wat betekent schaduw voor mij? Ik concludeerde dat schaduw voor mij gelijk staat aan angst. Toentertijd om, net als mijn mama, borstkanker te krijgen. Nu reikt die angst verder.
Beeldmateriaal: schilderij uit eigen collectie, gemaakt bij Toonbeeld voor de opdracht ‘schaduw’.
© Margo Hermans, november 2016
Gerelateerde artikelen:
- Lieve, lieve, lieve mama, 4 oktober 2015
- Achtbaan van emoties, 7 oktober 2015
- Lichtpuntjes, 21 oktober 2015
- Staalgrijze lokken, 25 november 2015
- Samen Kerst vieren, 23 december 2015
- Krachtige vrouw, 23 maart 2016
- Verlenging chemopauze, 17 augustus 2016
30 november 2016 bij 06:45
Mooie symboliek Margo, een schaduw over je leven😑
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 08:09
Wat een intense blogpost Margo … ik wens jou en jullie veel sterkte, een hoopvol verloop, en voor zover dat kan een beetje rust … Take care !
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 08:22
Goed geschreven Margo. Heel herkenbaar. Sterkte!
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 08:35
De schaduw de angst ja ik weet over wat je praat.
En het mag je leven niet bepalen maar soms moet je er ook durven aan toegeven dat je angstig bent. Mooi Margo dat je het op een creatieve manier voor jezelf vast kan leggen.
Aum Shanthi
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 08:48
Aangrijpend, maar moedig hoe je het in je blogpost verwoord, Margo! Veel kracht en liefde om als familie hier doorheen te komen.
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 09:05
Heel herkenbaar. Altijd is er toch die schaduw – je raakt eraan “gewend”. De ene keer is hij groter dan de andere maar hij is er. Altijd.
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 10:12
Indrukwekkend geschreven en geschilderd.
Heel veel sterkte gewenst voor jullie. ❤️
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 10:37
Met zo’n schilderij vang je angst op een heel bijzondere en zelfs tedere manier. Ik vind het mooi hoe je het vertelt en verbeeldt. Ondanks dat het een allesbehalve mooi onderwerp is.
Alle sterkte voor jou en natuurlijk je moeder.
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 12:57
Het is dat je erbij schreef, dat het om een schilderij gaat…ik dacht dat het een beeld was; prachtig die speling met het licht en de lijnen.
Ik denk regelmatig aan jou en je mamma; allebei vechters, maar dit is toch wel het ultieme gevecht. Mijn moeder heeft borstkanker mogen overleven, het besef dat ze niet onverwoestbaar is, was een akelig gevoel.
Heel veel hernieuwde kracht gewenst! XxX
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 13:12
Heel aangrijpend en herkenbaar Margo, heel veel kracht en sterkte toegewenst.
LikeLiked by 1 persoon
30 november 2016 bij 19:37
Zeer sterke symboliek.
Heel veel sterkte Margo ❤️
LikeLiked by 1 persoon
1 december 2016 bij 11:36
Dat is ook niet niks. Kanker kan volgens mij ook echt als een nare schaduw met je meegaan en over je leven hangen. Ik vind het mooi hoe je verband legt tussen angst en schaduw.
LikeLiked by 1 persoon
1 december 2016 bij 19:17
Het licht dat hij kreeg aangereikt
kon hij pakken
door de achaduw
die het wierp
Eigen werk
Depressie
LikeLiked by 1 persoon
2 december 2016 bij 11:29
Indringend geschreven, Margo. Die angst, die als een sluipschutter in donkere hoeken en momenten schuilhoudt. Sterkte x
LikeLiked by 1 persoon
2 december 2016 bij 12:09
Knap geschreven en geschilderd. Sterkte.
LikeLiked by 1 persoon
2 december 2016 bij 13:56
Angst is enorm na een uitslag
Hoop biedt redding
Acceptatie nog moeilijker
Kwaliteit of kwantiteit
Vooral maar SAMEN
sterkte een ieder in zo’n situatie
LikeLiked by 1 persoon
5 december 2016 bij 22:12
een verhaal vol heftige emotie, Wat moeten dat angstige dromen zijn geweest.
LikeLiked by 1 persoon