Marathon Zeeuws-Vlaanderen komt steeds dichter bij; half april is het zover. Afgelopen zaterdag stond er een training van ruim 29 kilometer op het programma. Dit was de training, de route, waarbij ik vorig jaar mijn blessure opliep. De dagen voorafgaand aan mijn training kon ik de gedachte daaraan niet uit mijn hoofd krijgen.
Ik voelde een paar dagen lang, op verschillende plekken in mijn benen, allerlei pijntjes: de spieren in mijn bovenbeen, de pees in mijn knieholte, mijn linker en rechter kuit en mijn hamstring. Toen ik zaterdagochtend – net voor de start van de training – een beetje gespannen tussen de andere hardlopers stond, realiseerde ik mij dat die pijntjes van de afgelopen dagen vooral mentaal waren geweest. Bang als ik ben om opnieuw een blessure op te lopen.
Nooit eerder had ik een afstand van 29 kilometer gelopen. Daarom nam ik mezelf voor om tijdens de lange duurloop vooral niet harder te lopen, dan het tempo dat aangegeven werd in mijn schema. De reden? Ik wilde voldoende energie overhouden om ook de laatste kilometers op een rustig looptempo te kunnen voldoen en niet over te moeten gaan tot wandelen. En het lukte! Ik haalde in een rustig hardlooptempo het einde van het trainingsparcours.
Een extra hulpmiddeltje hiertoe was omdenken*. Zaterdag trof ik een loopmaatje en we merkten dat omdenken ons beiden goed deed. Niet zeggen “Tjonge, nog vijftien kilometer en dan zijn we er pas”. Maar zeggen “Hé, nog maar vijftien kilometer! We zijn al over de helft”. Of “over twee kilometer mogen we alweer stoppen voor een gelletje. Wat gaat dat snel hè”. En “zeven minuten gaan echt snel, we mogen alweer drinken”. “Potjandorie, over anderhalve kilometer moeten we stoppen, dan zijn we er alweer”.
Trots en tevreden haalde ik in een rustig looptempo, met een lach op mijn gezicht, de afstand van 29,7 kilometer. De volgende dag was ik nagenoeg niet stijf en nergens voelde ik pijntjes. Mijn vertrouwen in het lopen van mijn eerste marathon is weer een beetje gegroeid, maar ik blijf het ontzettend spannend vinden.
Beeldmateriaal in eigen beheer en via Garmin en Looptijden.
© Margo Hermans, maart 2017
* Omdenken: denken in termen van kansen en niet van problemen.
Mijn persoonlijke doel ‘het lopen van mijn eerste marathon’ combineer ik graag met een hoger doel: geld ophalen voor KWF Kankerbestrijding. Help je mij het streefbedrag (of zelfs meer) te halen? Donaties zijn ontzettend welkom: klik hier!
15 maart 2017 bij 07:47
Mooi om te lezen dat je voor jezelf je vertrouwen terug gevonden hebt. En dat je niet hebt laten leiden door de pijntjes die afkomstig waren door een lichte vorm van angst.
Margo ga ervoor en zeg altijd tegen jezelf ik haal de eindstreep.
Aum Shanthi
LikeLiked by 1 persoon
31 maart 2017 bij 15:54
“Ik haal de eindstreep! Ik haal de eindstreep!”, dank je wel!
LikeLiked by 1 persoon
15 maart 2017 bij 09:04
Respect hoor, 29,7 km vind ik al erg veel. En wat goed dat jullie met omdenken zo je gedachten kan verzetten en zo goed en lekker kan lopen. Ik ben heel benieuwd hoe de marathon gaat over een paar weken.
LikeLiked by 1 persoon
31 maart 2017 bij 15:56
Dank je wel, Lodi. Over een paar weken kun je er vast over lezen 🙂
LikeLike
15 maart 2017 bij 09:36
Ja dat is het ook vaak, omdenken is zo belangrijk bij dit soort dingen, ook als ik ga fietsen, ik ben er bijna, ik ben er bijna, maar nog niet helemaal, hahaha
Way to go!
X
LikeLiked by 1 persoon
31 maart 2017 bij 15:57
Thanks!
LikeLike
15 maart 2017 bij 09:45
Proficiat!!!!
LikeLiked by 1 persoon
31 maart 2017 bij 15:57
Dank je wel!
LikeLiked by 1 persoon
15 maart 2017 bij 10:04
Fantastisch!
Deze manier van omdenken moeten we op meer vlakken toepassen, mooi!
XxX
LikeLiked by 1 persoon
31 maart 2017 bij 15:58
Ja, ik probeer vaker omdenken toe te passen. Lukt niet altijd hoor… Maar probeer altijd wel ergens iets positiefs te vinden!
LikeLiked by 1 persoon
15 maart 2017 bij 10:05
Een mooie opsteker en dan ook nog eens zo’n mijlpaal op een relatief ontspannen manier, well done!
LikeLiked by 1 persoon
16 maart 2017 bij 11:34
Thank you!
LikeLiked by 1 persoon
15 maart 2017 bij 12:46
Knap hoor!
LikeLiked by 1 persoon
16 maart 2017 bij 11:34
Dank je wel!
LikeLiked by 1 persoon
15 maart 2017 bij 15:23
whaw dat is goed ,gefeliciteerd ,ik doe het je nog niet na !!
LikeLiked by 1 persoon
16 maart 2017 bij 11:34
… ik ben er nog niet, maar al wel een heel eind! 😀
LikeLiked by 1 persoon
16 maart 2017 bij 12:58
Respect hoor !! Leuk je te volgen 😃
LikeLiked by 1 persoon
16 maart 2017 bij 12:58
Dank je wel!
LikeLiked by 1 persoon
17 maart 2017 bij 16:08
Als ik het soms lastig heb dan denk ik altijd over …. tijd is alles voorbij en zit ik aan de koffie of in bad of weet ik veel. Ook helpt het om verder om je heen te kijken. Je ziet dan dingen die je afleiden van je loopproblemen.
Keep running en groetjes,
Dorothé
LikeLiked by 1 persoon
31 maart 2017 bij 15:59
Wat mij ook helpt is denken in delen. Dus de marathon wordt in breuken opgedeeld 🙂
LikeLiked by 1 persoon
17 maart 2017 bij 16:32
mooie ervaring, het gaat je zeker lukken
LikeLiked by 1 persoon
31 maart 2017 bij 15:59
Ik begin er steeds meer vertrouwen in te krijgen. 😀
LikeLike
20 maart 2017 bij 09:08
Goe Beezzug Margo,
Zatedag 15 April, allebei onze vuurdoop
LikeLiked by 1 persoon
31 maart 2017 bij 16:02
Klopt Frank, onze vuurdoop! Veel succes en laat ons na afloop proosten op de goeie afloop!
LikeLike
22 maart 2017 bij 15:23
Wat goed! En wauww 29 km! En straks de Marathon! Respect kan ik alleen maar zeggen;) Twee jaar terug zat ik ook in de “run flow” ik had net de Bruggenloop gedaan in Rdam, 15 km, doel was daarna halve. Maar ik moest geopereerd worden aan mijn schouder. Lang niet kunnen sporten hierdoor. Helaas helemaal uit het hardlopen daardoor…nooit meer teruggekomen;)
LikeLiked by 1 persoon
31 maart 2017 bij 16:03
Jammer dat je genoodzaakt uit de flow bent geraakt!
De Bruggenloop lijkt me ook wel eens tof om te doen.
LikeLike