Roze lint

De temperatuurvoorspelling voor zondag 11 juni was zon en 27 graden Celsius. Ondanks die hoge temperatuur vertrok ik toch naar Rotterdam om deel te nemen aan het hardloopevenement LadiesRun gekoppeld aan PinkRibbon. Ik was namelijk ingeloot in het Garmin Ladiesrun Team Rotterdam.

Alleen op pad om deel te nemen aan een groot hardloopevenement, ver weg van mijn thuisomgeving, is eigenlijk niet zo mijn ding. Maar ik vind dat ik af en toe dingen moet doen buiten mijn comfortzone. Dit was er zo eentje. Even na half 12 arriveerde ik bij Ahoy. Terwijl ik – tegen mijn auto geleund – lunchte, zag ik een roze lint voorbij trekken van loopsters die deelnamen aan de 5 kilometer. De lucht zinderde; muziek klonk in de verte. De sfeer voelde goed.

In Ahoy was het een drukte van jewelste; de kleur roze overheerste. Ik liep door naar de Business Area en werd daar ontvangen door Garmin. Na hun oproep via Instagram om je aan te melden voor het team, waren uit 600 aanmeldingen 50 vrouwen gekozen; ik was er één van. Ik verwisselde mijn roze hemdje voor het roze ‘Ladiesrun Team Garmin-shirt’, bevestigde mijn startnummer en maakte kennis met enkele andere teamleden. Sommigen spotte ik al eerder via Instagram. Hashtags zorgden ervoor dat we elkaar vonden.

In de hallen stonden allerlei kraampjes. Leuk om even te neuzen. Uiteraard deed ik een donatie voor het goede doel. Tijdens het kijken naar de finish van de 7,5 kilometer raakte ik aan de praat met een dame uit Venlo. De tijd ging snel voorbij. Eigenlijk helemaal niet vervelend om alleen naar zo’n evenement te gaan!

Een half uur voor de start begon de warming-up. Ik besloot wel deel te nemen, maar op het gemakje. Ik had het al warm genoeg! Beats in up-tempo klonken over het plein voor Ahoy en vijf enthousiaste trainers leidden de warming-up. Daarna zocht ik een plekje in startvak C. Overal waar ik keek, bijna alles was roze. Wat een drukte, maar ook gezelligheid! Om kwart over 2 klonk het startschot.

Gelijk bij de start voelde ik dat wijsheid en doseren belangrijk waren. Wat een hitte! Al na zo’n 2 kilometer dacht ik “oh nee, ik moet er nog 8”. Overal klonk muziek: van djembé tot dj’s. En er stond enorm veel publiek. Beiden leidden af van de warmte, maar bij kilometerpunt 4 wilde ik eigenlijk vooral wandelen. Uiteindelijk besloot ik tot kilometerpunt 5 rustig te blijven hardlopen en dan over te gaan tot wandelen. Ik hield mijn hartslag in de gaten en wandelde 500 meter. Bij elke drinkpost stopte ik, dronk ik voldoende en vulde ik mijn waterflesje bij. Onderweg zag ik dames, bevangen door de hitte, langs de kant van de weg liggen. Daar schrok ik best wel van!

Versnellen tijdens de laatste paar honderd meter lukte echt niet. Richting de finish stak ik mijn armen in de lucht en lachte ik als een boer met kiespijn. Tjee, wat was ik blij dat ik er was! Een EHBO’er keek me doordringend aan met een blik van ‘is alles goed’. Ik knikte en gaf hem een high-five. Water! Diep ademhalen! Wat was dit een zware 10 kilometer!

Met de mooie medaille om mijn hals liep ik naar de VIP-plaats van het Garmin Ladiesrun Team Rotterdam. Heerlijk om daar rustig in de koelte te staan, een beetje te kletsen en vooral uitzweten. Ik keek nog even hoe de laatste loopster werd binnengehaald en keerde toen huiswaarts.

Later las ik op de website dat tijdens de Ladiesrun op zondag 11 juni in Rotterdam, Eindhoven, Utrecht en Groningen tezamen een bedrag van € 97.802,- is opgehaald. Toch mooi dat ik daar een steentje aan bijgedragen heb.

Foto via Garmin Nederland BV V.l.n.r.: @margohermans, @foodandrunning, @c1nderellaruns

Foto via Ladiesrun Rotterdam

Foto via Marathon Photos

Via http://www.ladiesrunrotterdam.nl/editie-2017/uitslagen/

Via http://www.ladiesrunrotterdam.nl/editie-2017/uitslagen/

Beeldmateriaal via Marathon Photos, Ladiesrun Rotterdam, Garmin Nederland BV en in eigen beheer.

© Margo Hermans, juni 2017