Slapen in een iglo

Een stukje van ons hart ligt in het Finse Lapland. Om precies te zijn het plaatsje Pyhä, bij National Park Pyhätunturi, hebben wij in ons hart gesloten. Het was geweldig om de eerste week van het nieuw jaar daar weer een weekje op vakantie te zijn.

Omdat het niet de eerste keer was dat we daar waren, hebben we naast skiën – en snowboarden door onze zoon – weinig andere activiteiten ondernomen. Maar één van de activiteiten op het genietlijstje waar ik nu een vinkje achter kan zetten, is het slapen in een iglo.

Op donderdag om 8 uur ’s avonds klopte Annti van Lucky Ranch op onze deur. Na zo’n 10 minuutjes rijden met de auto stonden we op de boerderij van hem en z’n vriendin Anu. Door de kou en in het donker leidde hij ons snel rond over het terrein. Op verschillende punten brandden fakkels en kaarsen, zodat we toch het een en ander konden onderscheiden. Annti vertelde honderduit over de iglo’s die hij zelf met de hand bouwt. Elk jaar weer.

In het souterrain van de boerenwoning was een ruimte waar we gebruik van konden maken: De B&B-kamer. Een keukentje met een gevulde koelkast, een tafel en stoelen, een bank en sanitair achter de deur. Ook waren er bedden, voor als we het niet zouden volhouden in de iglo. Niet volhouden? Komop zeg!

Na een paar uurtjes klaverjassen – ik ben een beroerde maat – pakten we onze slaapzak, hoofdkussen en tas. Met een hoofdlampje zochten we onze weg over de besneeuwde paden. Bij de ingang van onze iglo brandden kaarsen. De iglo was verdeeld in twee delen. Vooraan aan beide zijwanden stond een eenpersoonsbed. In de grote ruimte stonden 2 van zulke bedden tegen elkaar aan. Op ieder bed lag een rendiervel.

Alle 3 legden we het beddengoed neer, deden onze skikleding uit, maar kropen met thermokousen en -onderkleding en muts op ons hoofd in de dikke slaapzakken. Ik hield zelfs mijn thermohandschoenen aan. De ritsen deden we tot aan onze neus dicht. Welterusten!

’s Morgens om half 8 ging de wekker. Ik trok de muts van over mijn ogen en deed mijn handschoenen uit. Mijn neus was koud, maar verder had ik het lekker warm in de dikke slaapzak. Voor mijn gevoel had ik niet goed geslapen. Ook mijn lief was niet uitgerust. Onze zoon vertelde, dat hij juist ontzettend lekker en vast geslapen had. Klopt, want het lukte me bijna niet om hem te wekken.

Wel of niet goed geslapen… We waren het er samen over eens, dat het slapen in een iglo echt een hele bijzondere belevenis is. Blij dat we dit konden meemaken in Fins Lapland! ♥

Antti en Anu ontvangen vanaf eind november tot ergens in maart gasten in hun iglo’s. Meer info hierover: http://www.luckyranch.fi/.

Meet Anu, a girl who lives with the rhythm of the Northern Lights in Lapland, The North of Finland

Beeldmateriaal in eigen beheer en via Lucky Ranch.

© Margo Hermans, januari 2018