Suiker

’s Avonds keek ik naar een weer-app op mijn mobiele telefoon. Dat voorspelde weinig goeds voor de volgende ochtend. Alhoewel…. Als ik nou wat vroeger ga fietsen, dan houd ik het misschien wel droog?

Ik ben nu ruim een jaar aan het fietsen. Op zo’n fiets waaraan je schoenen vastgeklikt zitten aan de pedalen. Eigenlijk ben ik zelf verrast. Ik had nooit verwacht dat ik het zo leuk zou vinden om telkens weer op de fiets door de Zeeuws-Vlaamse polders te rijden.

Zondagochtend stond ik – voor een zondag – redelijk vroeg naast mijn bed. Sporten in de regen is niet favoriet; daarom wilde ik graag wat vroeger vertrekken. Maar tegen de tijd dat ik klaar was om te gaan, regende het toch flink. Ik liep naar boven en zocht mijn regenjas op. ‘Kom op Margo, je bent niet van suiker’, dacht ik. ‘Met het grove profiel op de banden van je cyclocross kun je prima op nat wegdek rijden’.

Het regende niet zomaar een beetje; al gauw zag ik hoe nat mijn jas was. Maar koud was het niet. Eigenlijk was het best lekker buiten. Ik trapte de kilometers weg. De eerste helft van mijn tocht had ik zo’n beetje in mijn hoofd uitgezet; de tweede helft koos ik links, rechts, of rechtdoor op basis van de wind en wat mijn gevoel mij vertelde.

Ik genoot van de herfstkleuren in het landschap. Ik genoot van de frisse lucht. Twee uur later was ik weer thuis. Kletsnat geregend, maar heerlijk met weer ruimte in mijn hoofd.

Beeldmateriaal in eigen beheer.

© Margo Hermans, september 2018