Als ik dan iets positiefs mag benoemen in deze periode van het coronavirus, dan is dit het wel.

Wat is het mooi om zijn mama te zijn. Wat is het fijn om mijn mama dichtbij te hebben.

Voor alles moet er een eerste keer zijn.

Vrijdagmiddag stapten we samen in de auto en reden we naar het bos.

Vol trots kijk ik naar hem!

Hoe gaat dat bij jullie, barbecueën?

Hij kwam naast me lopen, keek me aan, lachte en weg was hij.

Met regelmaat vraagt school meer dan een beetje extra aandacht.

Ik wilde hem zelf laten kiezen en laten bepalen wat hij mooi vindt.

The Bright was een frisse verschijning op het podium van Café ’t Schallemaaj.

Uit het niets zegt hij ineens: “Parijs is nu gevaarlijk hè, mama?”.

Deed mijn moederhart een aantal weken geleden al pijn bij het afscheid nemen van het oude vertrouwde; doet mijn hart nu pijn bij deze eerste keer!

Globale plannen voor een verre reis maakten we. Deze plannen staan – voor nu – in de koelkast. Wanneer we ze eruit halen?

De volgende fase in het leven van zoonlief kondigt zich aan. Soms krijg ik daar een beetje buikpijn van…

Nepwimpers uiteraard weer opgeplakt door manlief. Zwarte lippen, een piercing aan mijn neusvleugel, zwart gelakte nagels en een pruik in ‘alle kleuren van de regenboog’. Klaar voor het leutfeest. Zoonlief – elf – wil me liever niet aankijken: “Zo lijk je echt niet op mijn mama”. Ook dag twee is hij dezelfde mening toegedaan. Als […]

Een normale werkdag op kantoor; gewoon lekker druk en bezig met van alles. Om twee uur gaat mijn telefoon. Op het beeldschermpje zie ik wie er belt… De basisschool van mijn zoon! Mijn eerste gedachte: “Oh jee!”. De meester vertelt me dat zoonlief veel hoofdpijn heeft, zich echt niet fit voelt en graag opgehaald wil worden. […]

De eerste keer naar het kinderdagverblijf. Je was bijna drie maanden oud. Ik had mezelf beloofd niet te huilen wanneer ik weg zou gaan. Tranen met tuiten huilde ik in de auto. Toen je bijna vier was ging je oefenen op de basisschool en een paar weken later ging je voor het echt daarheen. Een […]

De één is twaalf geworden. De ander dertien. Ze geven een ‘fuif’. Hij is uitgenodigd. Daar vind ik niets aan. Hij is nog maar tien. Vrijdagavond, bijna half acht. Schone kleren, tanden gepoetst en haren okay. Met z’n tweeën in de auto. Ik breng hem weg naar zijn eerste fuif. Hij heeft er hartstikke veel […]