Rietpluimen zwiepten af en toe in mijn gezicht. Ik sprong op het vlot en we trokken onszelf voort naar de overkant.

De bladeren van de bomen zorgden voor schaduw en dat was heerlijk. Ik volgde het pad dat slingerde door de heuvels.

Dat er nu een sportieve uitdaging van een ander kaliber op mijn agenda staat, kon natuurlijk niet uitblijven.

Een paar dagen vooraf kreeg ik spanningskriebels wanneer ik aan het evenement dacht. Heb ik wel voldoende getraind? Lukken die hoogtemeters me wel?

Niets te verliezen, geen tijdsdoel voor ogen, maar vooral genieten. Dat was het motto waarmee ik zondag vertrok.

De kracht kwam uit ieders benen. Kuitspieren waren strak aangespannen.

Eindelijk een echte trail gelopen. Zo één met hoogtemeters in een bosrijke omgeving.

Ik vind het nu al spannend, maar heb er zin in!