Ik weet zeker dat ook dit keer weer de tranen over mijn wangen rollen wanneer ik finish.

In het hospice vond mama rust en kon haar levenscirkel rond worden.

Ik hield haar hand vast en probeerde mijn tranen weg te slikken.

Ik zocht een modus om te overleven.

Dat je dan tranen hebt.

Jouw strijd is ten einde. Dag allerliefste mama.

Deze nieuwe sportieve uitdaging heeft net wat meer aandacht nodig.

Dat er nu een sportieve uitdaging van een ander kaliber op mijn agenda staat, kon natuurlijk niet uitblijven.

Serieus! Hoe kan het nu 30 (dertig!!) jaar geleden zijn dat ik eindexamen deed?

Aan het einde van de training stond er net geen 16 kilometer op de teller.

Niet volhouden? Komop zeg! De ritsen deden we tot aan onze neus dicht. Welterusten!

Als ik dit alles zo even overpeins, dan kan ik niet anders dan concluderen dat schrijven mij energie geeft.

Hoe zorg je ervoor dat je kind beseft wat eigenlijk de betekenis van Kerst is?

Kerst, ik hou ervan.

Hardlopen met een mondkapje op vond ik redelijk benauwend. Daarom koos ik nu van de lactaatmeting.

Half oktober stond er een filmploeg van KWF bij ons voor de deur. Nu is het resultaat te zien.

Eindelijk is het weekend. Dit keer eens geen plannen en geen verplichtingen.

Even voelde ik me hulpeloos. Maar vrij snel krabbelde ik recht, liep naar boven, zwierde mijn been over de fiets en begon weer te trappen.

Dat kleine cadeautje, ik kreeg er een brok van in mijn keel.