Ik ben zo iemand die altijd ergens iets positiefs in probeert te vinden. Ook al is de hele situatie nog zo ernstig of lastig, toch zoek ik altijd naar een lichtpuntje. Zo’n lichtpuntje houdt me op de been. En ook nu mijn mama zo ziek is, lukt me het toch weer ze te vinden.
In heel deze situatie rondom haar ziekte, is het meest positieve dat mijn mama ontslagen is in het ene ziekenhuis. Het de dag daarna het zo slecht met haar ging, dat wij haar zelf naar het andere ziekenhuis hebben gebracht. In onze beleving is dat haar redding geweest. Een groot lichtpunt.
Aan het begin van deze achtbaan van emoties, is zij met een heel andere klacht in het ziekenhuis terecht gekomen, dan hetgeen waarvoor zij nu behandeld wordt. Door de eerste onderzoeken, kwam een extra ziektebeeld aan het licht. Iets wat zonder het eerste probleem, misschien nog wel een paar maanden verborgen zou zijn gebleven. Het lichtpunt? Dat de behandeling van het tweede probleem met spoed gestart is. Dat mama tijdwinst heeft door het eerste probleem. Een enorm groot lichtpunt, in mijn ogen.
Moed, daar ontbreekt het bij mama niet aan. Kracht stralen haar ogen uit. Vertrouwen in de toekomst hebben we. Lastig zal het zijn, maar moed hebben we samen. En elke keer wanneer ik het erf van mijn ouders oprijd, maakt mijn hart een sprongetje. Mijn mama is gewoon bij mijn papa thuis! Een groter lichtpunt dan dat kan er niet zijn!
21 oktober 2015 bij 08:00
Haar dochter zal voor haar ook een groot lichtpunt zijn. 🙂 Knuffel.
LikeLiked by 1 persoon
21 oktober 2015 bij 12:44
En nog een knuffel van mij erbij.
LikeLiked by 1 persoon
21 oktober 2015 bij 13:25
met tranen in mijn ogen, lees ik je tekst. Moed houden
LikeLiked by 1 persoon
21 oktober 2015 bij 14:18
Dank je wel, tante Marleen! X
LikeLike
21 oktober 2015 bij 16:46
Heel aangrijpend. Jij bent echt een zonnetje voor je moeder.
LikeLiked by 1 persoon
21 oktober 2015 bij 19:12
Wat ben ik blij dat het ontdekt is, dikke knuffel, en fijn dat ze thuis is nu.
Lichtpuntjes, juist dan, zijn heel belangrijk ❤
X
LikeLiked by 1 persoon
21 oktober 2015 bij 22:08
Wat een mooi geschreven ervaring van nu..met lichtpuntjes. Waar zouden we zijn zonder…mooi 💜. Veel sterkte.
Lieve groet Tamira
LikeLiked by 1 persoon
23 oktober 2015 bij 11:25
en als ik hier weer een lichtje aansteek, zal ik dat ook doen met jullie in gedachten. Immers alle lichtpuntjes zouden zomaar eens kunnen helpen.
LikeLiked by 1 persoon
23 oktober 2015 bij 11:58
Dikke knuffel. Mooi beschreven
LikeLiked by 1 persoon
29 december 2015 bij 06:54
Thuis is…. mama en jij! Samen Xx
LikeLiked by 1 persoon